“Mensen vinden het fijn dat er nu duidelijkheid is.”

Zijn jullie met zijn tweeën gestart?
Mark: “Mijn compagnon Mark Bos had eerst een social-media-bureau, ik had een evenementenbureau. We werkten al vaak samen en een paar jaar geleden zijn we gefuseerd tot Press Play. Na corona waren we met zijn negentienen. We hadden het ontzettend druk. Maar daarna kregen bedrijven het wat lastiger en kregen we te maken met verloop. We hebben toen besloten om dat niet meteen op te vangen. We werken momenteel met een met een flexibele schil van freelancers en oproepkrachten. En dat werkt eigenlijk prima. Mijn compagnon wilde altijd al een reclamebureau. Ik ben er eigenlijk gewoon ingerold. Ik wilde sportleraar worden of bij de politie. Maar ik ging toch commerciële economie doen. En daar kun je natuurlijk heel veel kanten mee op. Ik kwam als freelancer in de horeca- en eventsector terecht. Ik ben goed in dingen regelen. En ik heb goed overzicht. Gaandeweg werd duidelijk dat ik ook best creatief ben. In mijn rol bij Press Play komt dat goed van pas.”

“Ik ben er trots op dat er tussen collega’s vriendschappen ontstaan.”

Werken jullie met een vast team? 
“Momenteel zijn wij met een vast team van tien professionals op vier afdelingen. Alles begint bij afdeling Sales. Sales krijgt ondersteuning van Creatie, voor het maken van visuals en dergelijke. Na akkoord gaat het project naar de afdeling Events, Content en/of Creatie. Soms werken alle afdelingen aan een campagne. Maar het komt ook wel eens voor dat een campagne door een afdeling kan worden behandeld.”

“Ik denk dat het belangrijk is om alles te vieren.”

Waar ben je trots op?
“Soms sta ik te weinig stil bij onze successen. Ik denk dat het belangrijk is om alles te vieren. Ook de kleine successen. Ik wil altijd meteen door. In deze business werken we soms erg ad hoc. Maar met een langere aanlooptijd krijg je gewoon mooiere campagnes. Je gaat nog eens zitten, nog eens schaven. Waar ik oprecht trots op ben, is dat collega’s samen op vakantie gaan en dat er vriendschappen zijn ontstaan. We doen hier ook veel met z’n allen. We gaan naar de Vierdaagse, we sporten samen op woensdagmiddag en we gaan elk jaar een weekje op wintersport.”

“We voeren de gesprekken, vertellen wat de voorwaarden zijn en Negentigtien regelt de rest.”

“Er zit een gezonde en organische groei in ons bureau. We doen alles met eigen middelen, we lenen geen geld en willen ook geen investeerders. Zolang er maar een stijgende lijn zichtbaar blijft. Dat zit ‘m vooral in het bouwen van een bedrijf dat ook zonder Mark en mij kan draaien. Daar hebben we flink in geïnvesteerd, onder andere door Negentigtien in te schakelen. Met hulp van Negentigtien is iedereen ingedeeld volgens het STYR-model. Onze salarisadministratie is nu helemaal zelfvoorzienend. Echt ontzettend fijn. We hebben een vertrouwenspersoon. En aan de contracten hoeven we niets meer te doen. We voeren de sollicitatiegesprekken, vertellen wat de voorwaarden zijn en Negentigtien regelt de rest. Hiervoor deden we al dat soort dingen zelf. Nu heb ik iedere maand even een update met Rianne van Negentigtien. Zijn er nog bijzonderheden? Wat zijn de wijzigingen? Neem je dit even door? Heb je gezien dat dit contract verloopt? Dat kost je dan een half uur. Een tijdje geleden hebben we contracten laten maken door een advocaat. Maar dingen veranderen en er komen wetswijzigingen. Ik wil daar helemaal niet mee bezig zijn.”

“Het enige wat ik nu nog hoef te doen, is sollicitatiegesprekken voeren en een keuze maken.”

Gaat loslaten nu beter?
“Het is nooit klaar als ondernemer. Nu vertrekken er toevallig wat mensen, en er komt ook een nieuwe collega bij. Negentigtien doet alles op het gebied van personeel. Het enige wat ik nu nog hoef te doen, is sollicitatiegesprekken voeren en een keuze maken. Natuurlijk moeten we ervoor zorgen dat iemand wordt ingewerkt, maar contracten, verzekeringen, verzuim, alles is geregeld. Als iemand ziek is, geven we Negentigtien een seintje. Gaat iemand met zwangerschapsverlof, dan vertelt Negentigtien wat we moeten doen. We hoeven niets meer uit te zoeken. Als er een keer iets is, kunnen medewerkers sparren met een vertrouwenspersoon. Heel professioneel. Als er vragen zijn over loonstroken en jaaropgaven, sturen we die gewoon door. Vragen over reiskosten? Een werkgeversverklaring? Negentigtien regelt het.”

“Mensen weten van elkaar wat ze verdienen en daar is ook nooit meer gedoe over.”

“Met Negentigtien hebben we een heel traject doorlopen. Het arbeidsvoorwaardenpakket is doorgelicht, de secundaire arbeidsvoorwaarden. Wat is wijsheid? Wat is marktconform? Van het gratis fruit dat we aanbieden tot de diversiteitsdag die we nu hebben. Ook de gezamenlijke wintersport bijvoorbeeld. Hoeveel dagen geef je vrij? Uiteindelijk hebben we een mooi pakket opgesteld. We hebben een nieuw handboek. En loonschalen. Je weet nu waar je aan toe bent. Mensen weten van elkaar wat ze verdienen en daar is ook nooit meer gedoe over. Wij deden altijd alles op gevoel. Maar mensen gaan toch onderling praten, en nu kun je gewoon zeggen: oké, als je dit salaris wilt, dan hoort daar deze inspanning bij en verwachten we dit van je. Het staat allemaal op papier. Dat is top.”

“Personeel dat helemaal niet weggaat, dat is natuurlijk een utopie.”

“Ik wist van tevoren niet goed wat het me zou brengen. Personeel dat helemaal niet weggaat, dat is natuurlijk ook utopie. Je moet het goed regelen, want er is toch verloop. Bij zo’n bureau als dat van ons blijven mensen gemiddeld twee jaar. Verloop is nooit leuk, het is kostbaar. Je doet er als ondernemer alles aan om dat te voorkomen. Vroeger gingen we met mensen in gesprek en creëerden we hun ‘stoelen’. Maar nu hebben we een stoel en daar zoeken we iemand bij. Dat werkt voor iedereen en het geeft rust. Dus in die zin heeft samenwerken met Negentigtien ons veel gebracht.”

Hoe hebben je medewerkers het ervaren?
“De een gaat er beter mee om dan de ander. De loonschalen zijn naar boven bijgesteld. Bijna iedereen is erop vooruitgegaan. We vragen ook meer van mensen. De meeste mensen vinden het fijn dat er nu duidelijkheid is. Ze weten wat er wordt verwacht en zien hun groeipad. Een enkeling vindt zo’n ontwikkeling niet interessant. Niet iedereen is even ambitieus. Je hebt natuurlijk met veel verschillende mensen te maken. We doen ons best voor een cultuur waar mensen graag willen werken, zich veilig voelen, waar vriendschappen ontstaan, waar ze gewaardeerd en vertrouwd worden. Dat is het belangrijkste, en daar doen we alles aan. Nu het staat, ben ik hartstikke tevreden. Ik heb leuk contact. Dingen worden geregeld en het personeel is tevreden. We zien een stijgende lijn. Ik raad Negentigtien aan iedereen aan.”